Het staat zorginstellingen volledig vrij de inkomsten voor huisvesting en die voor zorgverlening met elkaar te mengen en naar eigen inzicht te optimaliseren. Maar dit brengt risico’s met zich mee: Wie nu zijn huisvestingsinkomsten besteedt aan handen aan het bed kan straks te kort komen als investeringen in het vastgoed noodzakelijk zijn. En wie zich verslikt in zijn vastgoed kan zich gedwongen zien te bezuinigen op zijn medewerkers.
Het betekent ook dat de huisvestingsvergoedingen nu onderdeel uitmaken van de contracteerruimte en dus onderhandelbaar zijn. Tot op dit moment is die onderhandelbaarheid geen issue geweest. Vanaf 2018 is dat wel het geval; in principe zijn de NHC-tarieven van de NZa maximumtarieven waarover onderhandeld kan worden. Zorgkantoren gaan in 2018 nog niet onderhandelen op de NHC en NIC, maar sluiten dit voor de toekomst niet uit, valt te lezen in hun contracteringsbeleid voor 2018. En daar stuiten we op de belangrijkste consequentie van de NHC: het gaat straks om kwaliteit.
Zorgkantoren hebben weinig reden te onderhandelen over de NHC als de huisvesting prima in orde is. Dit zal door de sector in het algemeen niet geaccepteerd worden. Zorgaanbieders die hun cliënten een prettige en gezonde omgeving bieden gaan hun inkomsten dan ook wel behouden. Maar anderen die de afgelopen jaren niet aan de nodige investeringen toe kwamen en nu met verouderd vastgoed zitten, zouden te horen kunnen krijgen dat de vergoeding voor huisvesting omlaag gaat.
Een goed moment om de vastgoedportefeuille eens door te nemen en op tijd de juiste investeringsbeslissingen te nemen.
Mocht u over dit onderwerp geheel vrijblijvend van gedachten willen wisselen, neem dan contact op met: Peter Heijmen, 088-2262438
Niet alleen bbn maar ook andere partijen werken aan een betere wereld. Want samen bereiken we meer. Wij lezen het nieuws en lichten de belangrijkste berichten uit.
