De bestaande faculteit Lucht & Ruimtevaart van de Technische Universiteit in Delft (architect Drexhage) is een klassiek voorbeeld van moderne architectuur uit de zestiger jaren.
Markant is het contrast tussen de hoogbouw en de onderbouw. Vanuit de huidige entree in de arcade onder het hoofdgebouw leidt een gang naar de vliegtuighal. Het bestaande gebouw moest worden uitgebreid met extra kantoren, werkplekken, vergaderkamers en een restaurant. Om van oudbouw en nieuwbouw een geheel te maken is ingezet op een samenbindende trapsgewijze transformatie van de oude naar de nieuwe bouwdelen. De bestaande daklijn trapt vanaf de entreehal in twee treden af naar de hoogte van de voorbouw van de vliegtuighal. Het bestaande blauwe dakoverstek van de entree resoneert in de blauwe spantjes van de nieuwbouw.
De gevels, met een ritmiek van verticale velden, zijn gedicht met antracietkleurige vezelcementplaten. De verticale naden zijn met vooruitstekende aluminiumprofielen geaccentueerd, waardoor een haute reliëf van aluminium ontstaat. Door de onderste verdiepingen van geprofileerd aluminium platen te maken krijgt de gevel daar meer licht- en schaduwwerking. Dit verlevendigend effect wordt versterkt door deze panelen te roteren waardoor een dambordpatroon ontstaat van verschillend oplichtende vlakken.
Verbindend element is de zogenaamde stoa met een extraverte en open gevel naar het voorgebied. Hieraan ligt het openbare deel van het programma, zoals vergader- en ontmoetingsruimten, het restaurant en de verbinding naar de vliegtuighal. De wandelgangen, bij onderwijs de kern van elk instituut, worden hiermee in de etalage van het gebouw gezet en benadrukken het openbare karakter van de transparante stoa. De kantoorruimten liggen daarachter in een U-vormig, compact volume rond de binnenhof. Er zijn kamerkantoren, kantoortuinen en informele overlegplekken. Op de begane grond zijn aan weerszijde van de hof het restaurant en de koffieruimte gesitueerd, die ook als ontmoetings- en studieplekken dienen.
Het gebouw is compact en heeft een gunstige gevel-vloer factor. De verblijfsruimten hebben geen verlaagde plafonds, waardoor een maximale vrije hoogte in de ruimtes ontstaat. Tegelijkertijd wordt zo, klimatologisch slim, gebruik gemaakt van het accumulatievermogen van de betonvloer. Alle vloeren zijn voorzien van betonkernactivering. De nodige installaties (lucht, elektra en data) zijn geconcentreerd in één technisch kanaal van gang naar gevel, dat als vrij hangend lichtornament is vormgegeven; indirect uplicht geeft zo letterlijk en figuurlijk meer ruimte aan het plafond.
